یادش به خیر! یک زمانی برای انتقال اطلاعات از یک رایانه به سیستم شخصی خودمان، باید از فلاپی استفاده می کردیم. فلاپی ها حافظه بسیار محدودی داشته و نهایتا به درد انتقال فایل های متنی می خوردند. مدتی بعد cd (لوح فشرده) وارد بازار شد.در یک Cd حدود 700 مگابایت اطلاعات ذخیره می شد. از فایل های متنی گرفته تا عکس و فیلم . سپس dvd متولد شد. که فرقش با cd در حجم اطلاعاتی بود که در خود ذخیره می کرد. بیشتر از 4 گیگابایت.

بالاخره با آمدن ابزاری به نام flash drive، تقریبا مشکلات انتقال اطلاعات برای همیشه بر طرف شد. مهمترین برتری فلش ها نسبت به cd یا dvd، امکان تبادل همیشگی اطلاعات بود، یعنی بدون محدودیت در تعداد دفعات نقل و انتقالات. به بیان ساده تر: "فلش مموری یک بار برای همیشه"



اگر چه تاکنون حافظه‌هاي فلش بسيار پيشرفته‌اي توليد شده است ولي هنوز انتقال اطلاعات بين دو فلش به صورت مستقيم وجود ندارد. U Transfer حافظه فلشي که در تصوير مشاهده مي‌کنيد به کاربر امکان مي‌دهد تا بتواند اطلاعات ديجيتالي درون آن را بدون نياز به رايانه به فلش ديگر انتقال دهد.

روي سطح آن LCD کوچکي وجود دارد که اطلاعات انتقال داده شده به فلش ديگر را نشان مي‌دهد. کافي است دو فلش را به يکديگر متصل کنيد تا انتقال داده‌ها صورت گيرد.

اگرچه هنوز اين محصول رسما به بازار عرضه نشده است اما تقاضا برای استفاده از آن زیاد پیش بینی شده است.